છેલ્લી બે લીંટી એ મને વિચારતો કરી દીધો..પ્રભુએ બહુ સંતુલીત અને સંયમિત જિંદગી આપી બધા બાળકોએ ભણતર મેળવ્યું તેમના ઘર થયા વળી પ્રપૌત્ર પણ થયા 85 વર્ષ તો શાંતિથી પ્રભુની કૃપાથી જીવ્યા. હવે જ્યારે પાછુ વાળવાનો સમય છે તો ધાર્મિક રીતે કરવા યોગ્ય બધુ કરી લઇએ..તમે છોકરાઓ જે વાપરશો તે પણ પહોંચશે..તારા મનને આવી મારી વાતોથી દુ:ખી ના કરીશ પણ તારી બા અને તેની ઉંમરનાં સૌ માને છે કે હવે સંકેલવાનો સમય છે. હલકા થવાનો સમય છે.

ક્યાંક વાંચ્યુ હતું કે

જિંદગી એટલે મારું, અમારું અને તમારું વચ્ચેનું વહેતુ ઝરણું..!
અમારા વડીલોએ જ્યારે તમારું કહી અમને ભણતર ગણતર અને ધન આપ્યું તે સમયે મારું થયુ..
તમે સૌ એ બધું પામ્યા ત્યારે તે અમારું કે આપણું થયુ..
હવે જે અમારા વડીલોએ કર્યુ તે અમે કરશું..અમારાનો ખપ ઘટાડી ધીમે ધીમે તમારુ કરશું.
અને આમ અમે હલકા થઇશું

‘જીવત ક્રિયા’ એટલે બધુ જ જાતે ધર્મ માં વાપરવું તેમ નહીં પણ હવે મમત્વનો ભાવ ઘટાડવો તેવુ સ્પષ્ટ થઇ ગયું છે. મેં વીલ તો બનાવ્યું જ છે છતા મને એવુ છે કે હું ભણતરમાં સ્કોલરશીપો આર્થિક પછાત વિદ્યર્થીઓમાં આપીશ.તારુ આ દિશામાં કંઇ સુચન હોય તો મોકલજે. તારી બા આજે બહુ રાજી છે. અને કહે સોહમ અહીં હતો ત્યારે આવુ વિચાર્યુ હોત તો…

ખૈર.. અંશ ભણી રહે ત્યારે તુ પાછો આવીશ ત્યારે વધુ કરશું

તબિયત જાળવજે અને પત્ર લખતો રહેજે

મોટાભાઇનાં આશિષ